- Kayıt
- 31 Mart 2009
- Mesaj
- 714
- Tepki
- 7
Hamal isen iki sey onemli oluyor senin icin:
Yük ve yol...
Ancak sırtına aldığın yukle bu mesafeyi asabilirsen,
ücret mevzu bahis oluyor. Aksi olursa, cereme çekiyorsun!
Bunu düşünüyordum. Yanımdaki hamalla yola çıktık.
İhtiyardı. Kendinden büyük bir yük almıştı. Benim sırtımda ise birkac bavul vardı sadece, onunkinin çeyreği... Diyordum ki icimden "Cok gitmeden kıvrılırsa titreyen bacaklari, yüklenirim sırtındaki yükün yarısını!.."
Nitekim, cok gecmeden dedi ki: "Mola vakti. Gel biraz dinlenelim!. ..
"Ne molasi, dedim ona hayretle. Ben daha terlemedim!. . "Sozume aldirmadi. Durdu. Coktu. Salarken yükünün ipini "Sen de dinlen hadi" dedi. Benim canım sıkılmıştı bu ise.Genc oldugumu, ondan kuvvetli oldugumu, bunun gibi bir bunakla yola cikmamin ne buyuk hata oldugunu dusunuyordum. O ihtiyar, bir bacagini azicik uzatmis halde sessizce dinleniyorken, ben huzursuz bir sekilde ayakta dolaniyordum. Bir saat kadar sonra yine durdu,oturdu, dinlendi. Ben kızgınlıkla dolandim etrafinda...
"Yükünü indirip sen de dinlen", demesine aldirmadim,ona daha cok kızdım...
Sonra yine durdu. Bana da "dinlenmemi" soyledi yine ama dinlenmedim. Yarım saat sonra "dinlenelim mi" diye sordu, aksi aksi basimi salladim...
Kacinci molasıydı hatırlamıyorum, birden bire dizlerimin bagi cozuldu.
Kafamin icinde ucusan kara kara sinekler sustu, cokup kaldim. Kayis kolumdan cikti, sırtımdaki bavullar kaydi. Ne kadar zaman gectigini fark etmedim.
Uyumustum da uyandim mi, yoksa bayilmistim da ayıldım mi anlamadim...
Baktim kendi kocaman yükünün uzerine benim bavullarimi da baglamisti. Kucuk tasina birazcik su koyup dudağıma dayadi, ictim. Sonra koluma girerek; "Hadi kalk, dedi. Bana yaslan. Agir agir gider ve bir sure sonra gene dinleniriz." Dedigini yaptim. Omzundan güç aldim, ama asil anlattiklari iyi geldi bana.
"Ben yillarin hamalıyım, dedi. Nice pehlivan yapılı adamlar gordum. Cogu, dinlenmek istemediklerinden yukleriyle birlikte kendilerini de topraga serdi sonunda... Yolda gordugumuz sacilmis kuru kemiklerin cogu, anlattigim bu insanlara ait...
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Halbuki bir yuku "tasimak" bizim isimiz, "altinda ezilmek" degil!.. Unutma ki bir yuk tasidikca agirlasir.
Dinlenerek sen yukunu hafifletiyorsun! Belki gunun birinde hamalligin sekli degisir. Belki o gunleri ben goremem.
Ama sen kavusursan o zamanlara, aman ha, kafanin icinde de sakin yuk tasima...
Aksamlari birak ve hafifle... Sabah dinlenmis olarak yeniden tekrar tasirsin yukunu. Bizim isimiz, bugunu yarina tasimak, bugunun altinda yok olmak degil. Cunku , yarinlarda bizi bekleyenler var, tasidiklarimizi bekleyenler var...
Gercek su ki, hepimiz su hayatin hamallariyiz.. Yuklerimizi en dogru sekilde tasimak ve hayatin altinda ezilmemek dileklerimle. .
Alıntıdır.
