Baba

[İlyas ATMACA]

Gölgeni engelleyen bulutlar
Ay olmuş dünyam ile güneş arasına
Tutuluyor gözlerim varlığın harici
Her şeye kapalıyım bu aralar

Titreyen emekçi ellerinde
bardağın dolu tarafı olmuşum
üstüm başım derecelerce yanmakta
uzaklığın 8.1 deprem kalbimi acı acı yıkmakta

Kaç kurban kesildi ayak bastığın topraklarda
son ayrılıktan sonra on sekiz ağustos
geçti mi acaba
içimdeki çocuk milyonları geçmiş enkaz olmuş
enkaz halimden çok, senin için ağlamakta

Yedi cihan bir araya gelse
kırılan kalbine olur mu bir parça
bir sözün kadar düşüncelerim uzak kalmış varlığıma

Gün yüzüne çıkmamış dertlerin
Ah olmuş yapışmış yakama
İçine sakladığın dertler
Kâinatı ısıtan güneş olmuş mevsimleri yakmakta

''Anlında ki ter tomurcukları
amber kokusu olup kaçıyor burnuma''

Belki hayırlı bir evlât olmadım
Hayırsızlara verecek evet yoktu dünyamda
Sen hayatımda ki en ulu hayır kurumu
Beni hayırlarının içinde sakla

Yüz milyon yıl kadar uzak kalayım
Cennetteki tüm mükâfatlara
Hiç bir dileğim kalmadı beni sadece
Babamın varlığıyla mükâfatlardır
Ey yüce Mevlâ....

İlyas ATMACA