Düşümdeki Barış

[İlyas ATMACA]

Hoş geldin Barış, hoş geldin yüreğime
Sevgi başaklarının uğultusunu getirdin günüme
Buyur gel hazır başımın üstünde ki yerin
Bilirim insanlığın sana ihtiyacı var
Koş Barış anlım ayak hareketlerinde titresin

düş vadisi kadar engin yüreğin
gök yüzünü süsler
güneşin rengine çalan gözlerin
yağmur sonrası toprak olmuş
tazeden de taze kokun
sen aslım olmuşsun Barış
hayatı seven insana yeter kopyaların

Barış bazen küçük bir çocuk olur
Bazen emekçi bir baba
Yetim kalan için sokaklarda
Bazen anne baba kokusu olup tüter
Buram buram vuslatın tam ortasında

Kim istemez Barış kokulu bir memleket
Yüzlerde tatlı bir tebessüm
Gönüllerde her zaman iyi niyet
Barış'ın girmediği memlekete
Giremez ne insan sevdası, ne de merhamet

Barış iyi uykular diyemiyorum sana
Böyle düşündüğüm için
Nezaket göster insanlığıma
Yaşanmaz Barış'ın uyuduğu topraklarda
Bir güneş ol günümde
Bir ay ol güneşin ışığını yansıt
Karanlıkta kalan dünyanın gecelerine

Bir gülüşün olmaz ise
Hayat Cehennem olur
Sabahları doğar endişe

Memleketimde Barış olsun
Barış'ın mavi renkli gülüşü
Yeter Cihanı- alemdeki herkese

İlyas ATMACA