İçimizden Biri; İlyas ATMACA 'nın Kaleminden...

Murat Vardar

Uzman Üye
Uzman Üye
Kayıt
14 Ocak 2012
Mesaj
4.332
Tepki
1.051
Ey sevgili....


Hiç kimse ruhuma dokunmaya cesaret edemedi;
senin dışında:
Her gelen tenime dokundu,
hatta örselediler umarsızca!
çünkü; tüm çıplaklığıyla göz önünde duruyordu
ve başka anlam katıyorlardı her temas esnasında,
bedenim cama çarpan yağmur taneleri gibi,
dikkatleri hemen üzerine çeker
bir dokunuş üstüm başım perişan ederdi aslında.
Ruhum karanlık bir odanın
mehtaba bakan pencere kıyısından farksız,
lakin bunu kimse bilemeyecek,
herkes korkuyordu karanlıkta,
şimdi; ruhum büyülü bir otelin
yakamoza ayak uyduran loş ışıklı
bir koridorun en dip en solunda,
hiç kimse cesaret edemedi bu odanın kapısını çalmaya
ziyanı yok tek kişilik rezervasyon vardı.
Ey sevgili: şimdi ruhum sana açılmış bir odadır ya,
sen iste kalbim her öğün
açık büfe sevgi ve aşkı sunar
kimsenin giremeyeceği bir tek sana ait olan
ruhumun odasında ...
 
Yukarı Alt