- Kayıt
- 14 Ocak 2012
- Mesaj
- 4.332
- Tepki
- 1.051
Gençadam, evinin alt katında marangozluk yapıyordu.
Kapı ve pencere konusunda uzmandı.
Fakat plastik pencereler yaygınlaşınca, ahşap
olanlara rağbet azaldı. Bu yüzden işler iyi gitmiyordu. Üstelik de
çocukları büyümüş, biri hariç okula başlamıştı. Masrafları artınca,
yanındaki kalfasına yol verdi. İşe biraz daha erken koyulur, yardımcıya
ayırdığı parayı, çocukların harçlığına katardı.
Adam, bir gün çalışırken, elektrik kesildi. Ve uzun süre beklediği
halde gelmedi. Aksi gibi, o akşam üzeri teslim etmesi gereken birkaç
pencere vardı. Boş kalmayı sevmezdi. Planyayı yağladı, talaşları
süpürdü. Biraz dinlenmek için eve çıkarken, sigortaya göz attı. Eğer
yanılmıyorsa, bu iş normal değildi. Biri gelip sigortayı kapatmış
olmalıydı.
Şalteri kaldırınca, atölye aydınlandı. Tahminleri doğru çıkmıştı
ama, bu işe bir anlam veremiyordu. Şaka dese, böyle bir şaka
yapılmazdı. Kendisini kıskanacak bir düşmanı da yoktu.
İşe koyulduğunda, yine aynı şey oldu. Ama bu sefer suçluyu
görmüştü. Oğlu, evden atölyeye bağlanan merdiveni sessizce inmiş ve
sigortayı kapattığı sırada, babasını karşısında bulmuştu.
Adam, on yaşına gelmiş bir çocuğun böyle bir haylazlığını
affedemezdi. Bütün günü, onun yüzünden mahvolmuştu. Bir kere yapmış
olsa, ses çıkartmazdı. Ama tekrarlaması, hangi yönden bakılırsa
bakılsın, büyük hataydı. Saçlarından yakalayıp sıkı bir tokat attı. Her
şey onun iyiliği içindi. Belki vurduğu tokat, serseri olmasını
engellerdi.
Adam, oğlunun gözyaşlarını görmezden geldi ve eve çıktıktan sonra, eşine dert yanarak:
- Bu çocuğun, okulda kimlerle düşüp kalktığını bilmemiz lazım!.. dedi.
- Eğer serbest bırakırsak, başımıza büyük dertler açacak!..
Adam, bir süre düşündü. Sonunda da en kolay yolu buldu.
Oğlunun hiç aksatmadan tuttuğu günlüğünde, arkadaşlarına ait ip ucu olmalıydı.
Eşi istemese de, ona kulak asmadı ve çocuğunun günlüğünü okumaya başladı.
Oğlu, en son sayfada:
"Bu gece kötü bir rüya gördüm!.." yazmıştı.
- "Atölyede çalışırken, babamı elektrik çarpıyordu.
Allah'ım sen onu koru!.. Ben elimden geleni yapacağım!.."
Kapı ve pencere konusunda uzmandı.
Fakat plastik pencereler yaygınlaşınca, ahşap
olanlara rağbet azaldı. Bu yüzden işler iyi gitmiyordu. Üstelik de
çocukları büyümüş, biri hariç okula başlamıştı. Masrafları artınca,
yanındaki kalfasına yol verdi. İşe biraz daha erken koyulur, yardımcıya
ayırdığı parayı, çocukların harçlığına katardı.
Adam, bir gün çalışırken, elektrik kesildi. Ve uzun süre beklediği
halde gelmedi. Aksi gibi, o akşam üzeri teslim etmesi gereken birkaç
pencere vardı. Boş kalmayı sevmezdi. Planyayı yağladı, talaşları
süpürdü. Biraz dinlenmek için eve çıkarken, sigortaya göz attı. Eğer
yanılmıyorsa, bu iş normal değildi. Biri gelip sigortayı kapatmış
olmalıydı.
Şalteri kaldırınca, atölye aydınlandı. Tahminleri doğru çıkmıştı
ama, bu işe bir anlam veremiyordu. Şaka dese, böyle bir şaka
yapılmazdı. Kendisini kıskanacak bir düşmanı da yoktu.
İşe koyulduğunda, yine aynı şey oldu. Ama bu sefer suçluyu
görmüştü. Oğlu, evden atölyeye bağlanan merdiveni sessizce inmiş ve
sigortayı kapattığı sırada, babasını karşısında bulmuştu.
Adam, on yaşına gelmiş bir çocuğun böyle bir haylazlığını
affedemezdi. Bütün günü, onun yüzünden mahvolmuştu. Bir kere yapmış
olsa, ses çıkartmazdı. Ama tekrarlaması, hangi yönden bakılırsa
bakılsın, büyük hataydı. Saçlarından yakalayıp sıkı bir tokat attı. Her
şey onun iyiliği içindi. Belki vurduğu tokat, serseri olmasını
engellerdi.
Adam, oğlunun gözyaşlarını görmezden geldi ve eve çıktıktan sonra, eşine dert yanarak:
- Bu çocuğun, okulda kimlerle düşüp kalktığını bilmemiz lazım!.. dedi.
- Eğer serbest bırakırsak, başımıza büyük dertler açacak!..
Adam, bir süre düşündü. Sonunda da en kolay yolu buldu.
Oğlunun hiç aksatmadan tuttuğu günlüğünde, arkadaşlarına ait ip ucu olmalıydı.
Eşi istemese de, ona kulak asmadı ve çocuğunun günlüğünü okumaya başladı.
Oğlu, en son sayfada:
"Bu gece kötü bir rüya gördüm!.." yazmıştı.
- "Atölyede çalışırken, babamı elektrik çarpıyordu.
Allah'ım sen onu koru!.. Ben elimden geleni yapacağım!.."