danisman
Consultant
- Kayıt
- 27 Nisan 2009
- Mesaj
- 1.504
- Tepki
- 30
Hayallerimi yüklediğim omuzlarım, artık taşıyamaz duruma mı, geldiler? Nedir, bu içimde yaşadığım çelişkiler? Yorgun bir balıkçı gibi titriyor ellerim, aklımdaki satırları yazarken…
Denizin, güzel yanları vardır ama kötü yanlarını, denizin ortasında, çaresiz kaldığında anlıyor insan! Aklına gelen tüm çözümleri uygulamaya koysan da, bazen umduğun sonuçlara ulaşamıyorsun. Buna birçok neden üretilebilir. Fakat bu nedenlerin başında, kişi kendisini görüyorsa, ne yapılabilir? Bunun adı tamamen çaresizlik midir, yoksa geçiş evresi mi?
Geleceğe dair kaygılarımı yitirdiğim zamanlar, olmuyor değil elbette. Bahsi geçen bu zaman diliminin, ne kadarı düşecek payıma? Tarafıma düşen bu paydan, ne kadar fayda veya zarar göreceğim? Yaşama tutunmaya çalışırken, ne kadar gelecekle ilgili planlar ve hayaller kurabilirsin? Negatiflik üzerine kurulunca hayaller, pozitif sonuçlara gebe kalabilir mi?
Ayıkla şimdi pirincin taşını, ayıklaya biliyorsan!
İnsan, hiç kendi içinde kaygılar taşırken, umut adına düşüncelerini büyütebilir mi? Bunun çabasını veriyorum sürekli!
Yorulduğum zamanlardan birisini yaşıyorum sanırım…
İsyankarlık, asilikten gelir, demiştim bir yazımda. İsyan etmek iyi bir şey değil belki ama her şeye razı olmak da bana göre değil! Ne zaman diner insanın içindeki fırtınalar, ne zaman durulur kaygılarımız?
Gelmek için hiç can atmadığım bu yeryüzünde, neyin mücadelesini, neden vermek durumundayız! Dünyanın pisliğini, yaşanmazlığını, adaletsizliğini, yaşamaya mecbur bırakılan bizler, ne yapabiliriz bu çaresizlik içinde?
Kader deyip geçenlerimiz vardır aramızda ama ben onlardan değilim! İnsan en çaresiz olduğu durumlarda bile bir mücadele verebilmeli. Vermeli ki, hayata tutunabilirsin, vermeli ki, başarıya ulaşabilsin! Üzülmesin hiçbir insanın yüreği, akmasın gözünden tek damla yaş!
Her ne kadar çaresiz bir yanımız olsa da, çözüm bulmak için mücadelemize devam etmeliyiz. Bu mücadele sonunda kaybedeceğimiz kesin olsa da, kaybetmenin de kazandıran yanlarını unutmadan tutunmalıyız yaşama…
Yaşamın hayat soframıza getirdikleri, insancıl olmasa bile, biz insanca yaşamayı başarmaya çalışmalıyız! Bunun mücadelesini verdiğimiz zaman, başarılı ve umutla dolu bir insan olabiliriz...
Ozan Muhammet CANDAN
Denizin, güzel yanları vardır ama kötü yanlarını, denizin ortasında, çaresiz kaldığında anlıyor insan! Aklına gelen tüm çözümleri uygulamaya koysan da, bazen umduğun sonuçlara ulaşamıyorsun. Buna birçok neden üretilebilir. Fakat bu nedenlerin başında, kişi kendisini görüyorsa, ne yapılabilir? Bunun adı tamamen çaresizlik midir, yoksa geçiş evresi mi?
Geleceğe dair kaygılarımı yitirdiğim zamanlar, olmuyor değil elbette. Bahsi geçen bu zaman diliminin, ne kadarı düşecek payıma? Tarafıma düşen bu paydan, ne kadar fayda veya zarar göreceğim? Yaşama tutunmaya çalışırken, ne kadar gelecekle ilgili planlar ve hayaller kurabilirsin? Negatiflik üzerine kurulunca hayaller, pozitif sonuçlara gebe kalabilir mi?
Ayıkla şimdi pirincin taşını, ayıklaya biliyorsan!
İnsan, hiç kendi içinde kaygılar taşırken, umut adına düşüncelerini büyütebilir mi? Bunun çabasını veriyorum sürekli!
Yorulduğum zamanlardan birisini yaşıyorum sanırım…
İsyankarlık, asilikten gelir, demiştim bir yazımda. İsyan etmek iyi bir şey değil belki ama her şeye razı olmak da bana göre değil! Ne zaman diner insanın içindeki fırtınalar, ne zaman durulur kaygılarımız?
Gelmek için hiç can atmadığım bu yeryüzünde, neyin mücadelesini, neden vermek durumundayız! Dünyanın pisliğini, yaşanmazlığını, adaletsizliğini, yaşamaya mecbur bırakılan bizler, ne yapabiliriz bu çaresizlik içinde?
Kader deyip geçenlerimiz vardır aramızda ama ben onlardan değilim! İnsan en çaresiz olduğu durumlarda bile bir mücadele verebilmeli. Vermeli ki, hayata tutunabilirsin, vermeli ki, başarıya ulaşabilsin! Üzülmesin hiçbir insanın yüreği, akmasın gözünden tek damla yaş!
Her ne kadar çaresiz bir yanımız olsa da, çözüm bulmak için mücadelemize devam etmeliyiz. Bu mücadele sonunda kaybedeceğimiz kesin olsa da, kaybetmenin de kazandıran yanlarını unutmadan tutunmalıyız yaşama…
Yaşamın hayat soframıza getirdikleri, insancıl olmasa bile, biz insanca yaşamayı başarmaya çalışmalıyız! Bunun mücadelesini verdiğimiz zaman, başarılı ve umutla dolu bir insan olabiliriz...
Ozan Muhammet CANDAN