danisman
Consultant
- Kayıt
- 27 Nisan 2009
- Mesaj
- 1.504
- Tepki
- 30
Her birimiz insan tüketen veya öğüten değirmenler gibiyiz…
Eskiden dostluklar vardı, canı gönülden dostum diyeceğiniz arkadaşlarınız olurdu, aylarca belki de yıllarca arayıp sormasanız bile, bilirdiniz bir yerlerde bir dostunuz olduğunu. Ne zaman kapınızı çalsa veya ne zaman siz onun kapısını tıklatsanız, o bıraktığınız samimiyet ve candanlıkla karşılanırdınız.
Ne zaman çürüttük içimizde yaşattığımız bu samimi duyguları, nasıl çürüttük tam olarak bilemesem de, şimdilerde keyifler bozulmuş, samimiyetler bozulmuş, lezzetler bozulmuş, böylesi bozuk bir düzen içinde, sağlam kalmaya çalışmak kadar ahmak olanımız da kalmadı artık!
Değeri asla düşmeyen, yitirilmesi oldukça güç olan dostlukların zamanı geçti gitti de biz boşuna mı, avutuyoruz kendimizi? Hızlı tüketim dalgaları arasında boğuşan zavallı bizler, ne kadar acınacak durumdayız! Sadece hızlı gıda tüketimi, teknoloji tüketimi, yol ve mesafe tüketimi değil yaptıklarımız, aynı zamanda dostluklarımızı ve samimiyetlerimizi de aynı hızda tüketiyoruz.
Zeytin ağaçlarının altında demli bir bardak çayı yudumlarken, sevgili dostum anlatıp durdu geçmişten, o geçmişten anlatırken ben uzaklaştım bu günden, sonra çay bahçesinin duayenlerinden, bir tekir sürtündü bacağıma, samimi ve dostane bir şekilde. Çevremde oturanları fark ettim sonra, aslında kaybolmakta veya elimizden çekilip alınan bize ait değerlerdi bizi dost canlısı yapan, dostluklarımızı pekiştiren.
Yani, çay bahçeleri veya o tarz yerlerdi dostlukların pekişmesini sağlayan! Buralardaydı işte sohbetler! Kim almıştı elimizden bize ait olan bu güzelim işletmeleri! Kim koymuştu onların yerine, gürültülü ortamları, yüksek sesli ve birçoğunun hiç anlamadığı halde, şarkılara eşlik etme hevesini, kimler sokuşturmuştu insanımızın kursağına!
Tüm bunları düşünüp, sonra dostlukları pekiştirmek adına birkaç satır yazmak gerekir diye düşündüm, bana bu satırları yazmam konusunda ilham olan tüm dostlarımı selamlıyorum…
Not: Hiç vakit kaybetmeden en yakın dostunuzu arayın ve bu güzel gecelerden birinde, bir çay bahçesine gidin, ne demek istediğimi çok daha iyi anlayacaksınız…
Ozan Muhammet CANDAN
grafikerler.org
Eskiden dostluklar vardı, canı gönülden dostum diyeceğiniz arkadaşlarınız olurdu, aylarca belki de yıllarca arayıp sormasanız bile, bilirdiniz bir yerlerde bir dostunuz olduğunu. Ne zaman kapınızı çalsa veya ne zaman siz onun kapısını tıklatsanız, o bıraktığınız samimiyet ve candanlıkla karşılanırdınız.
Ne zaman çürüttük içimizde yaşattığımız bu samimi duyguları, nasıl çürüttük tam olarak bilemesem de, şimdilerde keyifler bozulmuş, samimiyetler bozulmuş, lezzetler bozulmuş, böylesi bozuk bir düzen içinde, sağlam kalmaya çalışmak kadar ahmak olanımız da kalmadı artık!
Değeri asla düşmeyen, yitirilmesi oldukça güç olan dostlukların zamanı geçti gitti de biz boşuna mı, avutuyoruz kendimizi? Hızlı tüketim dalgaları arasında boğuşan zavallı bizler, ne kadar acınacak durumdayız! Sadece hızlı gıda tüketimi, teknoloji tüketimi, yol ve mesafe tüketimi değil yaptıklarımız, aynı zamanda dostluklarımızı ve samimiyetlerimizi de aynı hızda tüketiyoruz.
Zeytin ağaçlarının altında demli bir bardak çayı yudumlarken, sevgili dostum anlatıp durdu geçmişten, o geçmişten anlatırken ben uzaklaştım bu günden, sonra çay bahçesinin duayenlerinden, bir tekir sürtündü bacağıma, samimi ve dostane bir şekilde. Çevremde oturanları fark ettim sonra, aslında kaybolmakta veya elimizden çekilip alınan bize ait değerlerdi bizi dost canlısı yapan, dostluklarımızı pekiştiren.
Yani, çay bahçeleri veya o tarz yerlerdi dostlukların pekişmesini sağlayan! Buralardaydı işte sohbetler! Kim almıştı elimizden bize ait olan bu güzelim işletmeleri! Kim koymuştu onların yerine, gürültülü ortamları, yüksek sesli ve birçoğunun hiç anlamadığı halde, şarkılara eşlik etme hevesini, kimler sokuşturmuştu insanımızın kursağına!
Tüm bunları düşünüp, sonra dostlukları pekiştirmek adına birkaç satır yazmak gerekir diye düşündüm, bana bu satırları yazmam konusunda ilham olan tüm dostlarımı selamlıyorum…
Not: Hiç vakit kaybetmeden en yakın dostunuzu arayın ve bu güzel gecelerden birinde, bir çay bahçesine gidin, ne demek istediğimi çok daha iyi anlayacaksınız…
Ozan Muhammet CANDAN
grafikerler.org
