" İki mesajım aslında birbiriyle çelişiyor gibi. O yüzden toparlamak gerekirse; ne ekerseniz onu biçersiniz. Biraz zalimce ama çocuğunuzu yetiştirirken ona farkında olmadan bencillik tohumları ekerseniz, onu önemsemez, sadece acıktığında karnını doyurur ya da suçluluk hissetmemek adına çok değerli (!?) zamanınızın binde birlik kısmını ona ayırırsanız, ilerde bunların size sevgi, ilgi ve bakım olarak geri dönmesini beklemek biraz fazla iyimser olmaz mı? "
İşte bütün mesele burada diye düşünüyorum, bu konuda fikirlerimiz yaklaşmış. Evet çocuk diyoruz ama bir yandan da "şuna bak ya, her şeyi de biliyor" diyoruz.
İstemediği halde, bir yuvaya bırakılan bebek veya çocuk, bunu bilinçaltına yazamaz mı? Yani, daha küçük diye bahsettiklerimiz de, bir insan değil mi? Akıla sahipler, düşünebiliyorlar, konuşamasalar bile, bir çok şeyin farkındalar.
Burada sorun, çocuk sahibi olanlarda diye düşünüyorum. Kendiniz ilgilenemiyor, bakamıyorsanız, çocuk yapmayın diyorum. Çocuk yapmak için çırpınanlar, maalesef, onların güzel yetişmesi için gereken zamanı ve yetiştirme görevlerini yerine getiremiyorlar.
Konu derinlemesine incelenmeli, irdelenmeli, bu konu hakkında, detaylı araştırmalar yapılmalı diye düşünüyorum. Evet, sosyalleşme v.s. konularda faydası vardır muhakkak, peki, aldıklarından çok kaybettiklerini de hesaba katmak gerekmez mi?