hayata dair... Eskiden !

[Murat Vardar]

çember çevrilir, su musluktan içilir,
ağaçlara tırmanılırdı. bebekler bezden,
silahlar tahtadan, resimler kömür karasından yapılırdı,
kızlara ninelerinin, erkeklere dedelerinin
isimleri konulur, saatli maarif okunurdu.
komşuda pişen bize... bizde pişen komşuya düşerdi.
geceler ayaz, sokaklar karanlık, yıldızlar parlak olurdu.
turşu, salça, mantı evde yapılır, karpuz kuyuda soğutulurdu,
erik ağacının çiçeği, pencere camımıza yaslanır, güz yaprakları bahçemize düşerdi.
kardan adam yapılır, evlerde soba yakılır, kış gecelerinde masal anlatılırdı,
merdiven çıkılır, aidat ödenmez, yönetici seçilmezdi.
evler badanalı, sokaklar lambasız, mahalleler bekçili olurdu.
ajans radyodan dinlenir, çizgi roman okunur,
defterlere kenar süsü yapılırdı.
hayat, arkası yarın gibiydi, kesintisizdi,
her gün yaşanacak bir şey vardı. herkes kendi düşünü kurar, kendi hayatını oynardı.
şimdi, şimdi, herkes
yoğun, yorgun ve tek başına... (alıntı - can dündar)

...
Özlemle, hasretle, içsel bir buruklukla...
yüzümüzde oluşan o ifade edilmez derin hatıraların bıraktığı hüzünle;
Ah o eski günler...

 

[ZxxxE]

Mahallede herkes birbirini tanır, herkes birbirine saygı ve sevgiyle davranırdı. Ekmeğinin peşinde koşar başkası ne yapmış derdine düşmezlerdi. Allah'tan korkar kimsenin hakkını yemez kendi hakkını da yedirmezlerdi. Büyükler küçüklere örnek, her zaman gözkulak olurlardı. Karşı komşunu tanı! derdini, sevincini bir sayarlardı ... Offf hüzünlendim devam edemeyeceğim ...

 

[Kemal Aksekioğlu]

bayramlarda eller öpülür harçlıklar alınırdı,çellik deynek oynanırdı.

 

[ZxxxE]

Eskiden özlemler bile farklıydı ...